Ik zet één stap binnen ...
... en alhoewel de zon schijnt, moet ik aan het duister wennen.
Er is geen coach en voorzichtig probeer ik uit te vogelen waarom ik hier ad hoc nodig ben.
De zenuwachtige vrouw vertelt dat er af en toe wel huishoudelijke hulpen zijn gekomen, maar dat ze na één keer weer wegblijven. Ze snapt er niets van.
Ik moet meteen beloven dat ik zal blijven.
Haar zoon is ernstig ziek en een stichting gaat als verrassing zijn slaapkamertje restylen.
Ze lijkt totaal onbeschaamd over de viezigheid in haar huis, maar de slaapkamer van haar zoon moet wel opgeruimd en schoon worden, voordat de klussers komen.
Het is een onooglijk klein kamertje en ik ben dan ook in 20 minuten klaar. Schoon en fris!
Intussen heb ik een blik kunnen werpen in de douche en vraag mij af hoe het mogelijk is in een natte cel minstens een centimeter stof overal op te krijgen?
Ik stel voor de douche onder handen te nemen en de vrouw lijkt een klein beetje blijer.
Ik ga aan de slag, maar krijg niet alles in één keer schoon. Het moet maar.
Intussen is Arjan thuis en superblij met zijn schone kamer.
We praten wat en hij vertelt over de aandoening van zijn moeder, zijn vader en zichzelf.
Wat een triest verhaal en wat een uitzichtloze situatie!
Vader verplaatst zich in een scootmobiel en doet zo de boodschappen. Hij zorgt zo goed als het gaat voor de maaltijden en de was. Moeder is apathisch en wast alleen de kopjes af en doet verder helemaal niets.
Zijn eigen prognose is vastgesteld op nog twee maanden leven....
Allemaal stijf onder de medicatie en niet in staat een aardige invulling aan het leven te geven. Het is overleven! En toch heeft dit gezin maar 1,75 uur per week recht op ondersteuning. Maar dat gaat op aan hulp bij de administratie.
Ik beloof dat ik de volgende dag weer kom en zal proberen dit huishouden een beetje vlot te trekken.
Ik begin met de gordijnen in de woonkamer open te trekken en door het zonlicht dat binnenstroomt lijkt moeder wel aangestoken te worden, want ze gaat mij ‘helpen’ en komt met een plumeau om het spinrag weg te vegen. Volgens mij is dit een uniek succes!
Ik ga als een wervelwind te keer en sop alles lekker schoon.
Als alles redelijk fris is gaan we samen naar de slaapkamer. Alle kasten zijn propvol en op en naast het bed liggen stapels met kleren. Ik probeer wat orde in de chaos te scheppen en vind ook twee wasmanden met nat wasgoed. In de tuin had ik een droogmolen gesignaleerd en samen proberen we deze een plekje te geven in de zon en al het natte goed uit te hangen.
Vader komt thuis en hij is verbaasd zijn vrouw zo jolig actief te zien!
Als ik de week erna kom, is vader alleen thuis.
Hij laat mij het slaapkamertje zien dat door het verrassingsteam is gerestyled: Een nieuw laminaatvloertje, geverfde muren, nieuwe gordijnen, een nieuw bed, een bureautje en een wekker. En een nieuwe televisie!! Superleuk gedaan! Maar waar IS Arjan?
Arjan is opgenomen in het ziekenhuis. Het gaat slecht. Hij weet niet of hij nog thuis komt deze keer. Hij moest wel de hartelijke groeten overbrengen; wij ‘klikten’ wel.
Ik heb er toe gedaan!!
Reactie schrijven