Een paar maanden geleden werd ik benaderd door een coach uit het Zuiden van het land met een hulpvraag over haar cliënt.
Omdat het zo ver weg is, werd al snel duidelijk dat ik haar niet persoonlijk zou kunnen ondersteunen, maar wel telefonisch.
We bespraken de casus en ik kon haar wat tips & trucs geven. Handvatten om met de situatie om te kunnen gaan.
Na een aantal gesprekken was de conclusie dat zij 'veel te lief' was.
Ze had het beste met haar cliënt voor, maar durfde niet 'harder op te treden'.
Op een moment was er paniek: Een dreigende ontruiming!
De Gemeente was er klaar mee, er waren te veel meldingen uit de wijk in verband met stankoverlast, en de coach wist niets meer te bedenken. Ze stond er alleen voor.
We spraken af dat ik dan uiteindelijk toch maar een bezoekje zou afleggen, teneinde de situatie zelf te kunnen aanschouwen.
Ik trof een ontredderde, zeer bange vrouw aan in een groot, statig, volgepakt herenhuis.
Na een uurtje met haar gepraat te hebben stelde ik haar DE vraag:
'Als we het voor elkaar krijgen deze hulp gefinancierd te krijgen, neem je die dan ook aan?'
Ze antwoordde: 'Hoeveel moet ik dan weggooien?'
Ik beloofde haar: 'Helemaal niets van mij! Maar als we aan de slag gaan met elkaar, gaan we wel proberen jou te enthousiasmeren dingen weg te gooien.'
Schoorvoetend en een beetje opgelucht, maar zeker niet overtuigd zei ze toch JA.
Een gesprek met de Wmo volgde.
De Gemeente verwachtte een volledige medewerking van cliënt en die toezegging moest binnen 3 dagen binnen zijn. Ze zei JA (wat heus bijzonder was) en het wachten was daarna op de indicatie.
Die werd tot onze grote schrik niet afgegeven!! HUHHHH?????
Er volgde een bombardement aan e-mails en telefoontjes, maar de Gemeente bleef onverbiddelijk.
Dit resulteerde in een heus bezwaarschrift. Wat ook door de Gemeente gefrustreerd werd door niet de wettelijke termijn van 6 weken aan te houden, maar meteen gebruik te maken van hun (kennelijke)
recht deze termijn met 6 weken te verlengen. De zitting bij commissariaat bezwaarschriften zou pas 31 oktober dienen.
De raadgevers van mevrouw vonden dat we hoe dan ook moesten beginnen, en we tructen een budgetje.
We konden 3 middagen aan de slag gaan. Loodzwaar, maar met super resultaten! Alles, om de Gemeente maar aan het verstand te peuteren dat een indicatie zeer op zijn plaats zou zijn, zoals bij alle
hoarding gevallen in Nederland en zoals bij alle Gemeenten! Deze kerel heeft geen idee waar hij mee bezig is en hij is ondanks alle uitgebreide verslaggeving nog geen millimeter van zijn
standpunt gekomen dat hoarding 'een probleem van mevrouw zelf' is.
M.i. heeft iedere burger recht op de hulp die nodig is en deze casus was zo ontzettend duidelijk? Onbegrijpelijk, dat deze man op zo'n belangrijke Wmo-post zit! Het is in al die maanden ook niet
in hem opgekomen zich in de zaak, of in hoarding in het algemeen te verdiepen. IK heb hem tenminste niet aan de telefoon gehad, zoals andere Wmo-consulenten dat doen als ze ons nog niet
kennen!
Vandaag waren we (team van 4 en mevrouw zelf) uitgenodigd op het Gemeentehuis voor een gesprekje. Geen idee wat te verwachten.....
Wij hebben gewikt en gewogen en bedankt voor de eer. Het is veel te ver weg voor zo'n onderhoud; alles kan ook telefonisch worden geduid, maar dat werd afgeslagen. Klaar ermee!
De coach is dan maar in haar eentje gegaan.
Guess what??
We krijgen MET TERUGWERKENDE KRACHT alsnog het gevraagde arrangement! Met een benepen: 'Trekken jullie dan het bezwaarschrift in? er achteraan. Tsssssssss. Wat ben ik blij. Zo ongelooflijk
blij!!!
Het was zwaar, het was fucked up, het was lang, het was moeilijk, het was niet opgeven, het was frustrerend, maar het was het waard.
Ik ben blij!
En waarom? Omdat cliënt zelf moest huilen van blijdschap toen ze het goede nieuws hoorde!
Ik ben niet mals geweest, zelfs rete streng! Het was loodzwaar, voor iedereen. En ze weet dat het iedere keer weer zwaar zal zijn. Maar we hebben in 3 middagen haar vertrouwen gewonnen dat het
goed kan komen!
We hebben haar zien veranderen van een bange vrouw in een vrolijkerd, die de humor van haar hoarding gedrag zelf in gaat zien. En uitkijkt naar de volgende volle boedelbak!
Wat zijn we blij allemaal met deze ontwikkeling.
We gaan snel aan de slag om de woning weer bewoonbaar te krijgen.
En de Wmo mijnheer? Die krijgt zeer binnenkort een aanvraag verlenging!!
Eén met een gouden randje.
